Энэтхэгийн архитектур нь орон зай, цаг хугацааны олон илэрхийлэлийг шингээж, шинэ санааг байнга шингээж ирсэн байна. Энэ бүхний үр дүн нь түүхийн туршид залгамж чанарыг хадгалан хөгжсөн архитектур юм. Зарим эртний архитектурын бүтээлүүд нь хот, байшингуудын гайхамшигтай зохион байгуулалтаар тодорхойлогддог Индусын соёл иргэншилд (МЭӨ 2600-1900) оноогддог байна. Эдгээр хотуудын төлөвлөлт, байршилд шашин шүтлэг, хааны засаглал чухал үүрэг гүйцэтгээгүй бололтой. Энэ хугацаанд шашин шүтлэгтэй улс орнуудын онцлог шинж чанартай өрөөнүүдийн архитектурын төрөл болох Буддизмын анхны суварга гарч иржээ. Буддагийн булшны бэлгэдэл хагас дугуй хэлбэртэй өрөөнүүд. Дээд тал нь шүхэр бүхий баганаар уралсан байдаг. Бурхан Буддагийн тухай домог, гэгээнтнүүдийн үйл ажиллагаатай холбоотой газруудад суварга барьж байжээ.
Исламын нөлөө гарч ирснээр Энэтхэгийн архитектур шинэ шашны уламжлалд дасан зохицсон. Фатехпур Сикри, Таж Махал, Гол Гумбаз, Кутб Минар, Улаан цайз нь энэ эрин үеийн бүтээлүүд бөгөөд өнөө үед ихэвчлэн Энэтхэгийн бэлгэдэл гэж үздэг. Энэтхэг дэх Британийн колоничлолын үед Индо-Сирацен зэрэг архитектурын хэв маяг, Европын Готик зэрэг хэд хэдэн хэв маягийн холимог чиглэл гарч ирэв. Виктория дурсгалын газар, Чхатрапати Шиважи Терминус бол үүний хамгийн тод жишээнүүд юм.
